“Όλοι μας έχουμε ακούσει ή έχουμε ζήσει από κοντά «άσχημες» κριτικές γονέων μετά από προπόνηση καθώς δεν έμειναν οι ίδιοι ικανοποιημένοι με την απόδοση των παιδιών τους μέσα στο γήπεδο. Άραγε πόσο διαφορετικά θα έπαιζαν και θα ένιωθαν τα παιδιά αν δεν ήταν παρόντες οι γονείς τους; Προσωπικά πιστεύω θα ήταν πιο ήρεμα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και για ποιο λόγο να είναι παρόντες;
Στο ποδόσφαιρο τα παιδιά μαθαίνουν να είναι καλοί στο συγκεκριμένο άθλημα μέσω των προπονήσεων όπως ακριβώς στο σχολείο μαθαίνουν να είναι καλοί στα μαθηματικά, στην έκθεση, στη φυσική κτλ μέσω των μαθημάτων. Στο σχολείο όμως απαγορεύεται να βλέπουν οι γονείς το μάθημα. Άρα γιατί να μπορούν να βλέπουν την προπόνηση; Μάθημα το ένα, μάθημα και το άλλο…
Λίγες είναι οι ακαδημίες που απαγορεύουν την παρουσία των γονιών στις προπονήσεις. Αν ρωτούσε κάποιος όλους τους προπονητές πιστεύω ότι όλοι θα απαντούσαν ότι θα ήθελαν οι προπονήσεις να γίνονται χωρίς την παρουσία γονιών. Θα παραθέσω παρακάτω κάποιες ερωτήσεις μέσω των οποίων μπορούμε να καταλάβουμε γιατί είναι καλύτερα να μην βλέπουν οι γονείς τις προπονήσεις των παιδιών:
1.Είστε δάσκαλος σε ένα δημοτικό: θα σας άρεσε να έχετε τους γονείς των μαθητών σας δίπλα στην έδρα σας και να σχολιάζουν τις ασκήσεις που τους βάζετε και αν τις κάνουν σωστά ή όχι;
2.Πιστεύετε ότι τα παιδιά είναι πιο σίγουρα για τον εαυτό τους όταν νιώθουν τα βλέμματα σας πάνω τους και προσπαθούν να καταλάβουν τις αντιδράσεις σας σε κάθε τους κίνηση ή όταν λείπετε;
3.Πιστεύετε ότι ένας παίχτης θα προσπαθήσει να επιλύσει ένα πρόβλημα (μικρό τραυματισμό, αγενή συμπεριφορά από κάποιον συμπαίχτη του…) όταν είναι μόνος του ή όταν θα είστε εκεί και θα ζητήσετε εσείς εξηγήσεις για όλα τα γεγονότα που συνέβησαν;
4.Δεν πιστεύετε ότι τα λόγια των προπονητών αφομοιώνονται πιο εύκολα από ένα παιδί όταν μετά δεν «αμφισβητούνται» ή σχολιάζονται αρνητικά από τον γονιό του; Πώς θα μάθει ένα παιδί να σέβεται τον προπονητή του αν οι γονείς του συνέχεια κριτικάρουν τις επιλογές του;
Για μένα, και μιλάω ως γονιός δύο αγοριών που παίζουν πολλά χρόνια ποδόσφαιρο, το καλύτερο που θα μπορούσε να βοηθήσει την καλύτερη παρουσία και αυτοπεποίθηση των παιδιών θα ήταν οι προπονήσεις να ήταν «κεκλεισμένων των θυρών». Το μάθημα γίνεται καλύτερα όταν ο παίχτης-μαθητής είναι απολύτως εστιασμένος σε αυτό που πρέπει να μάθει.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν έχουμε την ευχέρεια του χρόνου να πηγαίνουμε το παιδί μας προπόνηση (ιδίως αν είναι μακριά), να γυρνάμε σπίτι και να ξανά πηγαίνουμε να το παίρνουμε όταν τελειώσει. Όμως δε χρειάζεται να παρακολουθούμε και την προπόνηση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περάσουμε την ώρα μας.
Ξέρετε πόσα βιβλία έχω διαβάσει περιμένοντας να τελειώσει η προπόνηση του γιου μου που κρατάει 1,5 ώρα; Πάρα πολλά! Αν δεν είστε φαν του διαβάσματος μπορείτε απλά να κάνετε μια βόλτα στα πιο κοντινά καταστήματα, να περπατήσετε ή να τρέξετε (αν είστε αθλητικός τύπος) ή ακόμα και να δείτε κάποιο επεισόδιο από την αγαπημένη σας σειρά στο κινητό σας. Απλά αφήστε τα παιδιά μόνα τους, χωρίς να έχουν στο μυαλό τους ότι όταν βγουνε από το γήπεδο θα ακούνε τα σχόλια σας.
Και πιστέψτε με, στο τέλος, τα παιδιά σας θα σας ευχαριστούν. Ακόμα και αν δε σας το πουν κατάμουτρα…”
Άρθρο από το www.soccermum.gr
Γιατί η απουσία των γονιών από τις προπονήσεις οδηγεί στην καλύτερη ανάπτυξη των παιχτών.